Contextueel Pastoraat is de benaming van een praktijktheorie en een methodiek ten behoeve van pastoraat en geestelijke verzorging die op gelijkwaardige wijze gebruik willen maken van theologische en filosofische, psychologische en systemische inzichten. Het relationeel-ethische werk van Ivan Boszormenyi-Nagy is daarbij richtinggevend. Andere bronnen van inspiratie zijn het dialogische werk van Martin Buber en de ethische positie van Emmanuel Levinas. De contextuele hulpverlening van Nagy is een psychotherapeutische stroming. Pastoraal werk heeft een eigen hiervan te onderscheiden opdracht, die verbonden is met geloof, theologie en religieuze gemeenschap. De toepassing van de contextuele benadering in pastoraal werk vraagt daarom om bezinning en bewerking.

Contextueel Pastoraat is pastoraat gebaseerd op de inzichten van psychiater en familietherapeut Ivan Boszormenyi-Nagy. Zijn benadering ziet de mens altijd in context. Daarmee wordt in eerste instantie de familie bedoeld.

‘Een mens staat, zo geloven wij, ten overstaan van God altijd met ánderen aan de hand, en tegelijk: met anderen aan de hand staat een mens voor Gód. Beide posities (mens-God-medemensen en mens-medemensen-God) zijn hoogst persoonlijk.’ (Uit: Aat van Rhijn en Hanneke Meulink-Korf, De onvermoede derde, Zoetermeer 2002).